Lockpicking is altijd nauw verbonden geweest met de ontwikkeling van sleutels, sloten en beveiligingssystemen. En hoewel lockpick zelf niets te maken heeft met criminaliteit—immers, een sleutelmaker ontgrendelt ook wel eens een slot voor een mevrouw die haar sleutel kwijt is—worden lockpicking en inbraak regelmatig met elkaar in verband gebracht. Maar is dit terecht? Gaan inbrekers echt zo te werk? We scheiden mythe van erkelijkheid.
Lockpicking als hobby en vak
Lockpicking is een vak dat al eeuwenlang beoefend wordt door slotenmakers die hun eigen werk keer op keer op de proef stellen. Immers, hoe beter kan je een slot testen dan door de maker zelf er op los te laten? Dat dachten deze briljante geesten ook. De meeste sloten hebben namelijk een zwakte. Vind je die dan kan je het slot ontgrendelen. Dit vraagt concentratie, geduld, veel oefening en een vingervlugheid die niet iedereen heeft. Met de tijd voelden meer mensen zich aangetrokken tot deze hobby en zo ontstond lockpicking als een sport. De principes waren: open het slot zo snel mogelijk, zonder sleutel en zonder het te beschadigen. En als laatste: blijf van andermans spullen af.
Grens overschrijdende slotenpeuteraars
Een slot kunnen lockpicken is een handige skill. Gelegenheidsinbrekers en meesterdieven maken hier gebruik van bij het beroven van huizen, musea, banken enzovoorts. Daarbij overschrijden ze grenzen en stelen en beschadigen ze andermans bezit, terwijl ze mechanische- en elektronische sloten onschadelijk maken. Maar hoe gaan deze mensen te werk? Is het cliché van de inbreker en zijn lockpicking tools waar? Of zit er meer waarheid in het beeld van de inbreker met zijn koevoet in de hand en gaat het er hard aan toe?
Inbraak anno 2016
90% van de inbraken die in Nederland plaatsvinden, zijn gelegenheidsinbraken. Dat wil zeggen inbraken die plaatsvinden omdat mensen bijvoorbeeld een balkondeur of raam open laten staan of de ladder in de tuin laten liggen. Gelegenheidsinbraken vinden ook plaats wanneer het heel opzichtig is dat een huis leeg staat en dat de bewoners weg zijn. Maar hoe gaan deze inbrekers dan te werk?
Uit politie-onderzoeken blijkt dat deze inbraken bijna altijd gepaard gaan met geweld: ramen worden ingetikt, deuren en sloten worden beschadigd. Inbrekers boren gaten en maken gebruik van methodes als cilindertrekken, hengelen en klopsleutels. Daarnaast wordt er geprofiteerd van ‘fouten’ van bewoners die een dakraampje laten openstaan of de sleutel op een te opzichtige plaats verstoppen. Bijvoorbeeld onder de deurmat. Maar opvallend genoeg komen klassieke lockpicking tools weinig voorbij. Hoe komt dat?
Geduld is echt een schone zaak
Waar echte liefhebbers van lockpicking de tijd nemen om een slot te bestuderen en zonder schade te ontgrendelen, is de gemiddelde inbreker liever lui dan moe. Een voorbeeld: met een klopsleutel kan je een slot snel openen, maar zelfs daarvoor moet je weten welk type slot het is, hoeveel pinnen er zijn en hoe diep deze zich bevinden. Dat weet een inbreker niet. Sterker nog, de meeste inbrekers gaan daar ook geen tijd insteken en om die reden gaan ze zo destructief te werk. Vaak trekken ze een cilinderslot letterlijk uit een deur (zie foto).
Deze praktijk bewijst dat lockpicking en inbraak tegenwoordig verder uit elkaar liggen dan de meeste mensen denken. Inbrekers gaan namelijk heel anders te werk. Clichés over lockpickers als mensen die met wat duisters bezig zijn of dat het verkopen van lockpick tools tot meer inbraken leidt, zijn niet waar. Immers, er is een duidelijk verschil in houding en manier van handelen met als belangrijkste verschil dat lockpickers van andermans sloten afblijven en de sloten openen zonder deze te beschadigen. En dat inbrekers soms hetzelfde gereedschap in hun handen hebben, zegt weinig. Zou je deze lockpick tools verbieden dan zullen deze inbrekers wel een schroevendraaier of pincet gaan gebruiken. En moet je die soorten gereedschap dan ook gaan verbieden? Lockpicking hoort dus echt bij de slotenmakers en liefhebbers. En echt lockpicken, dat doen alleen deze mensen.
Bron lockpickstore